پیرصالحی باید بتواند منتقدان و مخالفان خود را ساکت کند درغیراینصورت...!

حدود سه ماه از شروع به وزیر بهداشت در دولت چهاردهم می‌گذرد و همان طور که انتظار می‌رفت و پیش بینی می‌شد، سرانجام رئیس سازمان غذا و دارو، تغییر کرد و مهدی پیرصالحی برای دومین بار؛ سکاندار مهم‌ترین سازمان حوزه سلامت شد.
شاید اغراق نباشد که بگوییم قدرت رئیس سازمان غذا و دارو، هم‌تراز وزارت بهداشت است و اگر بخواهیم این سازمان را از مجموعه وزارت بهداشت منفک کنیم؛ حوزه سلامت، چندان مهم نخواهد بود. زیرا، دارو و تجهیزات پزشکی، دو نیاز اساسی بیماران و نظام سلامت کشور تلقی می‌شود.

حالا، پیرصالحی بار دیگر عهده دار سازمانی شده است که خوب می‌داند با چه چالش‌ها و مشکلاتی مواجه است و قطعاً برای برون رفت از حاشیه‌ها، باید در گام نخست، چشم خود را بر روی نگاه صنفی و جناحی ببندد و آنچه مصلحت نظام سلامت و مردم است؛ در اولویت قرار دهد.

آنچه مسلم است، رئیس جدید سازمان غذا و دارو که در یک دوره البته کوتاه در این سمت بوده است، از خانواده صنعت دارو به خصوص تولید کنندگان محصولات دارویی می‌آید. به طور خیلی دقیق‌تر، پیرصالحی عضو هیأت مدیره سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی است و از همین رو، کفه ترازو به نفع این دسته از فعالان صنعت دارو است که پیرصالحی سکاندار داروی کشور شده است.

اما، نباید فراموش کنیم که صنعت داروسازی کشور وابسته به مواد موثره دارویی است که تولید کنندگان داخلی، سهم زیادی از این صنعت را بر دوش دارند و توانسته اند پا به پای تولید کنندگان دارو، صنعت را سرپا نگه دارند.

بنابراین، رئیس جدید سازمان غذا و دارو می‌بایست با چشم پوشی از نگاه صنفی به دارو، شرایط صنعت را یکسان ببیند و بتواند بر مشکلات غلبه کند. در حالی که تنها ۴ ماه از پایان سال ۱۴۰۳ باقی مانده است، مأموریت پیرصالحی برای سامان بخشیدن به بازار دارویی کشور، سخت‌تر از آن است که فکرش را بکنیم. بنابراین، برای عبور از مشکلات پیش رو، چاره‌ای نیست جز ایجاد همدلی و وفاق در صنعت داروسازی کشور که البته شعار دولت چهاردهم است.

از سوی دیگر، رئیس سازمان غذا و دارو باید حوزه سلامت را یکسان ببیند و نگاه تبعیض آمیز به حوزه دارو و تجهیزات پزشکی را حذف کند. زیرا، سلامت بیمار فقط بسته به دارو نیست و تجهیزات و ملزومات پزشکی هم کم از دارو

ندارند. خیلی از بیماران در حال حاضر روی تخت بیمارستان‌ها معطل عمل جراحی هستند که نیاز دارد تجهیزات لازم برای بیمار تهیه شود.

نگاه تک سویه در سازمان غذا و دارو باید برچیده شود و همه بخش‌ها و حوزه‌ها به صورت عادلانه و برابر مورد ارزیابی قرار بگیرد تا مشکلات کمتر شود. نگاه صنفی به حوزه سلامت، مهم‌ترین معضلی است که متأسفانه در سال‌های اخیر به شدت درگیر آن بوده ایم و در دوره‌ای، حوزه تجهیزات پزشکی برای استفاده از تسهیلات سازمان غذا و دارو، قفل بوده است و در دوره دیگری، این رویکرد تغییر کرده و بهتر شده است و در یک مقطع، بدتر شده است.

بنابراین، اولین اقدام پیرصالحی در بدو ورود به سازمان غذا و دارو، باید نگاه یکسان و برابر به حوزه دارو و تجهیزات پزشکی باشد تا بتواند در همین شروع کار، منتقدان و مخالفان خود را ساکت کند. در غیر این صورت، مشکلات حوزه دارو و تجهیزات، در ماه‌های پایانی سال؛ شاید بحرانی‌تر شود.